Dzień dwudziesty pierwszy

Dzisiaj obudziłam się i zobaczyłam jakieś torby przy moim łóżku. Czyżby św.Mikołaj? Zobaczyłam karteczki-to było dla mnie. Zobaczyłam najdroższe ubrania jakie mogłam dostać. Byłam mocno zdziwiona. Potem domyśliłam się że to Marian z jej chłopakiem zafundowali mi te ubrania.

Wstałam i otworzyłam lodówkę. Wyjęłam mleko i zdjęłam płatki z szafki.

-Nie ma to jak siedzieć samej w domu...- powiedziałam na głos i zaczęłam jeść śniadanie.

Kiedy zjadłam, poszłam się umyć i ubrać.

Trzeba przymierzyć nowe ciuszki! Więc je przymierzyłam i wyglądałam zajefajnie. Potem przypomniałam sobie że muszę pójść dzisiaj wcześniej do pracy. Ubrałam mój normalny strój-leginsy i długą białą koszulkę. Zabrałam telefon, torebkę i w miarę normalne buty. Poszłam do pracy.

Kiedy przebrałam się w mój strój musztardy, zauważyłam że nie ma strojów Gabi i Mariana-Good. Tzn że są już na zewnątrz.

Wyszłam i je zauważyłam. Gabi rozmawiała z tym swoim menem, a Marian gadała przez telefon rozdając ulotki pierwszym lepszym osobom. Więc ja zabrałam się do pracy. Zaczęłam rozdawać ulotki i zachęcać do odwiedzania budki z hot-dogami.

Po paru minutach usłyszałam telefon w mojej kieszeni. Odebrałam go-to był Ronnie. A oto rozmowa:

R: Hejka. Możemy się spotkać za pięć minut w kawiarni?

P: No nie za bardzo.

R: Czemu?

P: Jestem w pracy.

R: Gdzie pracujesz? Przyjdziemy i załatwimy ci przerwę.

P: No na mieście. W budce z hot-dogami.

R: Ależ ciekawa praca...

P: Płacą mi za to więc jest dobrze.

R: Ok. Ja idę dać ci przerwę.

P: Oki. Narka.

R: Narka.

Po paru minutach podszedł do mnie Ronnie.

R: Nie widziałaś mojej koleżanki? Taka średniego wzrostu z kręconymi włosami.

P:(zdjęłam czapkę musztardy) To ja.

R; Ha ha ha XD Ale masz pracę.

P: Mówiłam- płacą mi, jest dobrze.

R: No więc mam do ciebie pytanie.

P: Jakie?

R: Zastanawiałem się czy nie chciałabyś pojechać z nami na koncert.

P: To zależy gdzie i zależy kiedy.

R: Za tydzień w Hollywood.

P: Oki. Z chęcią.

R: Dzięki. Miłej przerwy. Masz jeszcze dość dużo czasu.

P: Dzięki. Idziemy na kawę?

R: Spoko.

Poszliśmy na kawę. Dowiedziałam się ze będę coś robić na koncercie, ale że szczegóły zdradzi mi jutro.

Potem pracowałam już do końca mojej zmiany i odszukałam Mariana.

P: Idę na koncert Falling in Reverse!

M: Za jakie pieniądze?! My nie mamy kasy na takie wydatki!

P: Będę pomagać przy koncercie na początku, a potem będę miała luz i posłucham sobie moich znajomych.

M: To takie buty z cholewami... Jak tam ubrania?

P: Fajowskie. Twój facet jest aż tak bogaty?

M: No. Taki nasz sponsor.

P: Dzięki. Widzę że ty też trafiłaś na niezłego mena.

M: Jakoś się trzeba ustawić.

P: Masz rację. Kasa musi być...

M: Wiesz że skończyła nam się zmiana, jakieś dziesięć minut temu?

P: No pewnie że wiem. Chodź, idziemy zdjąć te durne stroje hot-dogu.

M: Dobrze musztardo.

Potem wróciłyśmy do domu i poddałyśmy się chwili wytchnienia.-Podoina