dzień 54 - Kiedy Marian przesadza...

Dzisiaj wstałam rano i jak zwykle poszłam wziąć prysznic. Zauważyłam że Marian już dosyć długo tam siedzi.

P: E ty! Wyłaź! Ja się do pracy śpieszę.

M: Ja tutaj jestem ważna, więc będę dłużej używała prysznica. 

P: Ciekawe niby czemu jesteś taka bardzo ważna...

M: Halo?! Ja tutaj nas będę utrzymywać!

P: Dobra rozumiem że dostałaś pracę managera, ale to nie znaczy że muszę się spóźnić do pracy.

M: Rzuć pracę. Mam wystarczająco dużo kasy aby nas utrzymać. A właściwie skąd wiesz że dostałam pracę managera?

P: To mam rzucić cudowną pracę tylko dlatego że ty masz dużo kasy? 

M: Yyy... no tak. I odpowiedz na moje pytanie.

P: No dobra rzucę pracę jeśli ty przestaniesz się wymykać codziennie do stajni. A o twojej pracy wiem z pewnych źródeł.

M:  Codziennie rano jeżdżę do stajni by oglądać nowe konie i mi nie zabronisz!

P: A ty nie masz prawa zmuszać mnie do rzucenia pracy. Wychodź, bo jak się spóźnię...

M: No co mi zrobisz?

P: Ja mam tam znajomości.

M: Bo się boję...

P: A pytałaś się twojej nowej pracodawczyni gdzie podział się ich poprzedni manager? 

M: Nie. A po co mi to wiedzieć?

P: Właśnie TA wiedza jest bardzo potrzebna. A jak zaraz nie wyjdziesz zakabluje Julliet że wypiłaś tego Jack Danielsa.
M: Okej, już wychodzę.

Wtedy wreszcie wyszła i mogłam się wyszykować. Co ona sobie wyobraża!? Czy to że zarabia ode mnie
i Gabi więcej kasy, to już znaczy że jest najważniejsza?! NO CHYBA NIE! Jak ma tyle kasy to po co mieszka w piwnicy? Staj ją już na wynajęcie dosyć dużego domu, a gdzieś za pół roku będzie mogła sobie pozwolić na kupno takiego oto domku. Wzięłam prysznic, uczesałam włosy, ubrałam się. Miałam się pomalować-tylko gdzie podziały się moje kosmetyki?

P: Marian!

M: Co?

P: Gdzie są moje kosmetyki?

M: Używałam ich. Wyrzuciłam je, bo uważam że są do kitu.

P: Dobra. To biorę twoje kosmetyki. Nie oczekuj że ci je oddam!

M: Wydałam na nie przynajmniej tysiąc dolarów!

P: Skąd wzięłaś tysiąc dolarów? Jeszcze nie dostałaś wypłaty.
M: Zaliczka. I masz mi je oddać, bo były drogie!
P: Mnie to nie obchodzi. Biorę je do teatru. Teraz mi powiedz czy taka osoba jak ty mogła by rządzić pieniędzmi?

M: Tak...

P: No to rządź, ale swoimi. Nie używaj kosmetyków moich i Gabi i może bądź bardziej odpowiedzialna.

M: Ja tu jestem najbardziej odpowiedzialna.

P: Z tego co wiem za pięć minut masz być w pracy.

M: E ty. Faktycznie.

P: Przerosłaś właśnie Gabi w nieodpowiedzialności. Gratulacje.

Obejrzałąm jej kosmetyki i spakowałam je do torby. Ruszyłam do teatru oburzona zachowaniem Mariana. Teraz Czekam sobie przed pokojem Gabi aż mnie umaluje. Ale po co ja chciałam się wcześniej malować?Podoina

Dzisiaj z Bobem na próbę gramy role w tle. Ciekawe jak nam pójdzie...-